وقتی که حرص دائم التزاید در مبنا قرار دادن رفاه دائم التزاید در الگو سرمایه داری اقتصاد غرب در نظام مبارک جمهوری اسلامی مشروط به شعار عدالت یا توزیع رفاه شود خود را در قالب گستاخی انقلابی در مصرف و اسراف و اتلاف منابع انرژی نشان میدهد. این امر از یک طرف با رفتارهای قاعده مند در نظام های سرمایه داری در قالب الگوهای فرهنگ مصرف نهادینه شده در غرب کاملاً فاصله دارد زیرا ملّت ایران بر علیه فاصله ی طبقاتی نظام سرمایه داری شاه قیام کرده است و از طرف دیگر رفتار اقتصادی ملّت ایران در نظام مبارک جمهوری اسلامی با شعارهای عدالتخواهانه اسلامی که برخواسته از فرهنگ مذهب است نیز فاصله دارد. شناخت ایدئولوژیک نظام اقتصاد سرمایه داری و درگیری فرهنگ اسراف آن با فرهنگ قناعت و ایثار و نهادینه شدن هر دو فرهنگ در نظام مبارک جمهوری اسلامی ایران علّت اصلی چالش مطرح شده میباشد.
فرهنگ سرمایه داری فاصله طبقاتی خود را در قالب الگوی مصرف طبقاتی براساس حاکمیت قشر سرمایه دار بر مدیران و آنها بر متخصّصین و آنها بر کارگر فنی و آنها بر کارگر سادهاز طریق:
در بخش دولتی از طریق الگوی طبقه بندی مشاغل در سازمان امور استخدامی و کشوری
در بخش خصوصی از طریق قانون کار و کارگری
و در بخش تعاونی از طریق قانون شرکتها
اعمال مینماید و حال آنکه فرهنگ مذهب از طریق «فرهنگ سنّتی تبلیغ»، مردم را به فرهنگ قناعت دعوت مینماید فرهنگ مدرنیته از طریق رسانه ملّی و بقیه ابزارهایش هماهنگ با سیاستهای فرهنگ سرمایه داری مردم را به مصرف انبوه و متنوّع دعوت مینماید.
